Barczewo, dawniej znane jako Wartembork, to miasto położone w północnej Polsce, w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie olsztyńskim. Jest siedzibą gminy miejsko-wiejskiej Barczewo i leży nad rzeką Pisą Warmińską. Miasto to jest ośrodkiem usług oraz drobnego przemysłu, w tym drzewnego, metalowego, chemicznego, włókienniczego i spożywczego.
Barczewo powstało na terenie dawnej plemiennej pruskiej krainy Galindia, na terytorium zwanym ziemią Gunlauken. Pierwotnie zostało zlokalizowane w 1325 roku w miejscu, gdzie obecnie znajduje się miejscowość Barczewko. Po zniszczeniu pierwszego grodu przez Litwinów, miasto zostało przeniesione w nowe miejsce i uzyskało prawa miejskie 4 lipca 1364 roku z polecenia biskupa warmińskiego Jana II Stryprocka. Zasadźcą i sołtysem drugiej lokacji miasta był Henryk z Łajs.
Miasto zostało wybudowane na planie prostokąta z centralnym rynkiem. W części północno-wschodniej znajdował się kościół farny pod wezwaniem św. Anny, a w części południowo-wschodniej kościół franciszkański św. Andrzeja. Na północ od kościoła farnego znajdował się zamek biskupi, w którym rezydował burgrabia zarządzający jednym z komornictw Księstwa Warmińskiego. Funkcję burgrabiego pełnił między innymi Bartosz Kromer – brat biskupa Marcina Kromera. Miasto posiadało dwie bramy miejskie: Olsztyńską i Jeziorańską oraz Furtę Zamkową.
W czasie wojny trzynastoletniej w 1455 roku zaciężne wojska krzyżackie zajęły miasto. Na mocy pokoju toruńskiego miasto wraz z całą Warmią zostało włączone do Królestwa Polskiego. W czasie ostatniej wojny polsko-krzyżackiej w 1521 roku zamek został obroniony przed Krzyżakami. W 1538 roku Wartembork odwiedził Mikołaj Kopernik, który jako przedstawiciel kapituły towarzyszył biskupowi Janowi Dantyszkowi podczas objazdu diecezji warmińskiej.
W wyniku I rozbioru Polski w 1772 roku miasto zostało wcielone do Prus i wraz z nimi weszło w skład Niemiec w 1871 roku. Rok później miasto uzyskało połączenie kolejowe. W 1810 roku po sekularyzacji majątku zakonu franciszkanów na terenie byłych ogrodów klasztornych powstał dom karny. W 1862 roku została utworzona gmina żydowska, a w 1871 roku powstał cmentarz żydowski.
Podczas II wojny światowej część zabudowy rynku i okolic uległa zniszczeniu. W styczniu 1945 roku miejscowość została zajęta przez wojska Armii Czerwonej, a następnie przekazana administracji polskiej. Pozostała ludność niemiecka została wysiedlona. Ze względu na niemieckie brzmienie historycznej nazwy Wartembork, nazwa miasta została zmieniona na Nowowiejsk, a następnie na Barczewo dla uczczenia pamięci księdza Walentego Barczewskiego.
W czasie Polski Ludowej w mieście działały różne zakłady przemysłowe, w tym tartak, mleczarnia, młyn gospodarczy, tuczarnia trzody chlewnej, ubojnia drobiu i fabryka konserw mięsnych. W 1991 roku ukazała się pierwsza w powojennej historii miasta gazeta samorządowa “Nowiny Barczewskie”. Warto również odwiedzić ratusz w Barczewie, który został wybudowany w 1988 roku.