Dukla to malownicze miasto położone w województwie podkarpackim, w powiecie krośnieńskim. Jest siedzibą gminy miejsko-wiejskiej i leży w dawnej ziemi krakowskiej historycznej Małopolski. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa krośnieńskiego.
Znajduje się w środkowej części Beskidu Niskiego w dolinie rzeki Jasiołka i jej lewobrzeżnego dopływu potoku Dukiełka, u podnóża góry Cergowa (716 m n.p.m.), 17 km od granicy ze Słowacją. Miasto położone jest w śródgórskiej kotlinie, otoczone od południa Górami Dukielskimi i od północy Płaskowyżem Kobylańskim i Garbami Iwonickimi.
Jego położenie w Beskidzie Niskim oraz bliskość granicy ze Słowacją sprawiają, że jest to idealne miejsce dla miłośników przyrody i aktywnego wypoczynku. Ratusz, zajazd oraz szkoły są ważnymi miejscami dla mieszkańców Dukli i odwiedzających to miasto turystów.
Najstarsze znaleziska świadczą o zasiedleniu tych terenów przez człowieka już w epoce brązu i żelaza (2000 l. p.n.e. – 400 lat n.e.). W okresie lateńskim i wpływów rzymskich nastąpił zanik kultury łużyckiej na tym terenie i wytworzenie się nowej kultury materialnej, określanej mianem przeworskiej. Na jej tworzenia duży wpływ miała cywilizacja rzymska. W V i VI wieku po najazdach Hunów na Europę nastąpił rozwój osadnictwa słowiańskiego. Od VIII wieku rozpoczął się rozwój większych plemiennych i międzyplemiennych organizacji Słowian.
Pierwsza wzmianka o wsi w tym miejscu pochodzi z roku 1336. Od początku swojego istnienia Dukla była własnością rycerską. W 1366 r. kanclerz Janusz Suchywilk otrzymał od swoich rodziców Duklę, Kobylany, Chyrową, Mszanę, Surowicę i Wisłoczek. W 1373 kanclerz Janusz Suchywilk wydał dla Dukli akt lokacyjny na prawie magdeburskim. Następne prawa miejskie lokacyjne otrzymała w 1380 roku.
Kolejni właściciele to Kobylańscy, Cikowscy, Jordanowie, Męcińscy, Ossolińscy, Mniszchowie, Stanisław Szczęsny Potocki, Stadniccy i ponownie Męcińscy. Wśród licznych przedstawicieli właścicieli z rodu Kobylańskich zasłynął Domarat z Kobylan – kasztelan biecki za Kazimierza Wielkiego, marszałek nadworny koronny.
W 1474 r. najazd wojsk węgierskich Macieja Korwina pod dowództwem Tomasza Tharczaya z Lipian na Małopolskę niszczy m.in. również Duklę. W 1503 roku, w ramach wymiany za Majkowice koło Bochni, otrzymał Stanisław Cikowski z Mikluszowic, kasztelan biecki.