Grodków to miasto położone w województwie opolskim, w powiecie brzeskim, będące siedzibą gminy Grodków. Znane z dokumentów pisanych w 1234 roku jako Grodcov, kiedy to książę wrocławski Henryk Brodaty założył dwie wsie na prawie niemieckim (Stary i Nowy Grodków). Już wcześniej jednak na terenie dzisiejszego Grodkowa istniała osada, o czym świadczą prace archeologiczne z 1862 roku, podczas których odkryto ślady palenisk, studni wyłożonych drewnem, drobne przedmioty żelazne i żużel dymarkowy.
Prawa miejskie Grodków uzyskał 22 września 1268 roku. W 1276 roku nastąpiła ponowna lokacja miasta na prawie średzkim. W roku 1289 Rusini sprowadzeni jako sojusznicy przez Władysława Łokietka i Bolesława płockiego w wojnie o tron krakowski, spustoszyli ziemie Henryka Probusa, w tym Grodków.
Od 1344 roku Grodków stał się częścią biskupiego księstwa nyskiego i dzielił jego losy. Był to lokalny ośrodek rzemieślniczy i handlowy rolniczej okolicy. W latach 1428 i 1430 miasto padło ofiarą wojen husyckich, a w 1449 wielkiego pożaru, który zniszczył całą zabudowę. W 1467 zostało odbudowane na prawie magdeburskim, ponowne pożary miały miejsce w 1490, 1549 i 1574. Zniszczenia przyniosła również wojna trzydziestoletnia, kontrybucja i epidemie, a następnie wojny śląskie i napoleońska.
W 1763 roku Grodków stał się siedzibą pruskiego garnizonu. W XVIII wieku przez dwa lata w Grodkowie ukazywało się czasopismo „Oberschlesische Monatschrift”, zainicjowane przez miejscową szkołę ewangelicką. W 1789 zapoczątkowano wydawanie kolejnego czasopisma – „Natur und Gott zum Unterricht und zur Erbaunung” – ale ukazało się ono tylko jednorazowo.
Pożar w 1833 ponownie zniszczył miasto i zahamował jego rozwój. Produkowano cygara i papierosy oraz działał młyn. W drugiej połowie XIX wieku miasto przeżywało okres intensywnego rozwoju. Powstała fabryka zabawek, browar i teatr. Wokół dawnych murów miejskich wytyczono promenadę, przy której wzniesionych zostało wiele budynków publicznych oraz prywatne wille. Miasto wzbogaciło się także o gmachy urzędu landrata i szpitala powiatowego. W latach 1912–1913 zbudowano nowe koszary. W roku 1936 otwarty został basen miejski.
Podczas II wojny światowej Niemcy zostali wyparci z miasta 6 lutego 1945 roku przez oddziały radzieckie. W wyniku przejścia frontu wojennego miasto zostało zniszczone w ponad 60%. W 1946 roku miejscowość została włączona do województwa śląskiego na terenie powojennej Polski pod nazwą Grodków. Niemieckojęzyczna ludność miasta została wysiedlona do Niemiec.
W latach 1946–1950 miasto należało do województwa śląskiego, potem do województwa opolskiego. Do 1975 roku Grodków był miastem powiatowym w powiecie grodkowskim. Miasto Grodków status miasta powiatowego utraciło w wyniku reformy administracyjnej z 1975 roku.