Łeba to miasto położone w północnej Polsce, w województwie pomorskim, nad rzekami Łebą i Chełstem. Jest to miejscowość wypoczynkowa z portem morskim i kąpieliskami. Według danych na 31 grudzień 2022 roku, Łeba liczyła 3100 mieszkańców.
Historia Łeby sięga czasów neolitu, kiedy to pierwsze zasiedlenia na brzegu morskim miały miejsce. W okolicy znajdują się grodziska, które wskazują linię brzegu morskiego. Są to grody obronne epoki brązu przypisywane kulturze łużyckiej. W okresie, kiedy te grody prowadziły swoje normalne życie, z zatoki tworzyły się jeziora lagunowe.
Przez ten region przeszli Goci, którzy pozostawili po sobie cmentarzyska w Dębinie i innych miejscach. Po odejściu Gotów, obszar ten był prawdopodobnie niemal wyludniony. W V wieku Słowianie zajęli cały nadmorski pas wybrzeża.
Łeba jako osada powstała zapewne później niż Gardna Wielka. Osiedle powstało na mierzei i zostało zbudowane przez Pomorzan mówiących językiem kaszubskim. Mogło to nawet mieć miejsce jeszcze w VIII wieku.
Od XIII wieku do ziemi słupskiej napływali kolonizatorzy niemieccy. Pierwsza pisemna wzmianka o Łebie pochodzi z 1282 roku. Niemcy jednak nie umieli się w pełni przyzwyczaić do warunków życia w Łebie, a dopiero jej strategiczne położenie przy ujściu rzeki zainteresowało Zakon Krzyżacki.
W czasach nowożytnych Łeba rozwijała się jako miasto portowe i rybackie. W XIX wieku powstał tu port morski, który stał się ważnym ośrodkiem handlu i rybołówstwa. W onocleg willa remedioskresie międzywojennym Łeba była popularnym kurortem nadmorskim, a po II wojnie światowej rozwijała się jako ośrodek turystyczny.