Leszno to miasto na prawach powiatu w województwie wielkopolskim, położone w zachodniej części Polski, pomiędzy dwoma dużymi centrami gospodarczymi – Poznaniem i Wrocławiem. Leszno jest znane również pod łacińską nazwą Lessna Polonorum oraz niemiecką nazwą Lissa.
Pierwsza wzmianka historyczna o Lesznie pochodzi z 1394 roku, kiedy to osada Leszczno stanowiła własność Stefana z Karnina, który posiadał pieczęć herbu Wieniawa. W XV wieku istniały tu dwie osady Leszczno i Leszczynko. W 1543 roku Rafał IV Leszczyński herbu Wieniawa, kasztelan przemęcki, otrzymał od króla Zygmunta Starego zgodę na założenie na gruntach wsi o tej samej nazwie osady miejskiej. W 1547 roku nadano prawa miejskie miejscowości.
Wiek XVI i XVII to czas, kiedy Leszno stało się ważnym ośrodkiem reformacji. Z 1507 roku pochodzi pierwsze świadectwo istnienia osiedla żydowskiego w Lesznie. Osiedlenie Braci czeskich oraz sprowadzenie tkaczy śląskich do miasta spowodowało szybki rozwój Leszna. W 1626 roku Bracia czescy utworzyli tu szkołę wyższą, a około 1633 roku powstała tu również parafia ewangelicka (luterańska).
XVII-wieczne Leszno było największym w Wielkopolsce ośrodkiem drukarstwa, związanym z działalnością miejscowych ewangelików. W latach 1636–1639 nastąpiło znaczne powiększenie obszaru miasta, otoczono je nowymi fortyfikacjami ziemno-bastionowymi. Cztery Bramy (północna Kościańska, wschodnia Osiecka, zachodnia Święciechowska i południowa Rydzyńska) łączyły miasto z przedmieściami.
Okres rozwoju miasta zbiegł się w czasie z okresem podziału chrześcijaństwa, walk religijnych i prześladowań. W Lesznie współżyły cztery wyznania: bracia czescy, luteranie, katolicy oraz żydzi. Leszno stało się w czasach nowożytnych również ośrodkiem życia naukowego.
Ćwierćwiecze 1630–1656 to nie jedyny „złoty okres” dla tej miejscowości. Pojęcie to odnosi się także do lat po odbudowie i rewitalizacji miasta po wielokrotnych pożarach i wojnach. Władze wraz z właścicielami dbali skutecznie o miasto. Stwarzano wiele urzędów, które pomagały w rozwoju handlowym, społecznym, terytorialnym, stratygraficznym, ale także estetycznym, kulturowym.
Leszno czasów nowożytnych nie było tylko jednym z głównych ośrodków produkcji tekstylnej, ale zarazem swego rodzaju szkołą przemysłową w tej dziedzinie. Tutaj powstawały wzory organizacyjne i produkcyjne sukiennictwa. Uczyli się w Lesznie rzemiosła liczni przybysze z różnych miast nie tylko polskich (jak Gdańsk, Poznań czy Kraków), lecz także zagranicznych (Berlin, Augsburg, Królewiec, Lubeka czy Lipsk).