Osieck to urokliwa wieś położona w województwie mazowieckim, w powiecie otwockim, będącą siedzibą gminy Osieck, Dekanatu Osieck oraz parafii św. Bartłomieja Apostoła. Dawniej miasto, które otrzymało lokację miejską w 1558 roku, jednak zostało zdegradowane w 1869 roku. W przeszłości, Osieck było miastem królewskim Korony Królestwa Polskiego, położonym w powiecie garwolińskim ziemi czerskiej województwa mazowieckiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.
Położone na prawym brzegu Wisły, w odległości około 10 km od rzeki, Osieck zachwyca swoim urokliwym położeniem. Wieś przechodzi przez nią linia kolejowa.
Historia Osiecka sięga XV wieku, gdy książęta mazowieccy założyli tu zwierzyniec i wybudowali dwór myśliwski, gdzie odbywali polowania. W XIII wieku powstała tutejsza parafia, a kościół parafialny pod wezwaniem Św. Bartłomieja został wzmiankowany w 1300 roku. W ciągu wieków kościół był wielokrotnie niszczony i odbudowywany. Obecna neogotycka świątynia murowana została wybudowana w latach 1902–1909 według projektu arch. Stefana Szyllera.
Osieck otrzymał prawa miejskie w 1558 roku od Zygmunta Augusta na wniosek dzierżawcy starostwa osieckiego, Jędrzeja Swieborowskiego. Miasto korzystało z wielu przywilejów, nadanych między innymi przez Stefana Batorego, Zygmunta III, Władysława IV, Jana Kazimierza, Jana III Sobieskiego, Augusta II i Augusta III, a także Stanisława Augusta Poniatowskiego. W 1616 roku Osieck liczył 177 domów, które uległy zniszczeniom podczas wojen szwedzkich, zostawiając 40 domów w mieście. Mimo utraty praw miejskich w 1869 roku, Osieck kontynuował rozwój. W XIX wieku osada liczyła 185 domów i 1340 mieszkańców, z czego 310 to Żydzi. Współcześnie, wieś zachwyca turystów swoją historią i urokiem, a jednostka OSP funkcjonuje tu od 1912 roku.
W czasie II wojny światowej, 12 września 1939 roku, znaczna część Osiecka spłonęła w wyniku działań wojennych, jednak wieś nadal zachowuje swój urok i fascynującą przeszłość.