Solina to wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie leskim, w gminie Solina. Pierwszy raz Solina wzmiankowana jest w dokumencie z 1426 jako miejscowość leżąca w dobrach Kmitów. W II połowie XV w. miała miejsce powtórna lokacja wioski na prawie wołoskim. Wieś prawa wołoskiego, położona była w drugiej połowie XV wieku w ziemi sanockiej województwa ruskiego. Przypadła ona synowi siostry wojewody, Katarzyny Kmicianki (zamężnej za Andrzejem Stadnickim, kasztelanem sanockim) – Mikołajowi Stadnickiemu, Katarzyna Kmicianka wniosła w wianie mężowi Mikołajowi Stadnickiemu Solinę. Otrzymał on wtedy w spadku jeszcze Myczków.
W połowie XIX wieku właścicielami posiadłości tabularnej w Solinie był Franciszek Leszczyński i Józef Jaszowski. Właścicielem majątku Solina był Franciszek Leszczyński, uczestnik powstania styczniowego z 1863, porucznik wojsk austriackich, uczestnik bitwy pod Solferino, pochowany w 1904 w Uhercach. W 1893 właścicielem posiadłości tabularnej w Solinie był Rudolf Malcher.
W II Rzeczypospolitej wieś w powiecie leskim województwa lwowskiego. Do 1939 we wsi znajdował się dwór, którego właścicielem był Antoni Borzemski (ur. 1854).
Większą część mieszkańców stanowili Polacy.
W latach 1944-1945 nacjonaliści ukraińscy z OUN-UPA zamordowali tutaj 29 Polaków.
Po II wojnie światowej zostali stąd wysiedleni wszyscy Ukraińcy.
W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krośnieńskiego. Do 30 grudnia 1999 Solina była siedzibą gminy Solina (siedziba przeniesiona do Polańczyka).
W pobliżu wsi znajduje się Jezioro Solińskie, powstałe w 1968 poprzez spiętrzenie wód rzek San i Solinka. Przed powstaniem zapory i elektrowni wieś znajdowała się w miejscu obecnego dna zbiornika. Solina jest ośrodkiem sportów wodnych i przystanią dla statków spacerowych.