Wołkowyja to wieś położona w województwie podkarpackim, w powiecie leskim, w gminie Solina. Leży na pograniczu Gór Sanocko-Turczańskich i Bieszczadów, nad Jeziorem Solińskim, otoczona niewysokimi górami. Przez wieś przebiega droga wojewódzka nr 894 i droga powiatowa 2279R.
W latach 1973-1977 miejscowość była siedzibą gminy Wołkowyja. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krośnieńskiego.
Wieś powstała na skutek akcji osadniczej rycerskiej rodziny Balów. Ziemie te otrzymał Piotr Bal. Wieś została założona na prawie wołoskim około 1463 roku.
Wieś prawa wołoskiego była położona w drugiej połowie XV wieku w ziemi sanockiej województwa ruskiego. W 1480 roku, po śmierci Jana Bala, stolnika sanockiego, jego synowie: Maciej Bal (zm. 1511), chorąży sanocki, ks. Piotr Bal i Mikołaj Bal z Nowotańca podzielili się majątkiem po ojcu. Berezka otrzymał część Wołkowyi, a resztę tej wsi, w tym Wołkowyjkę Małą, otrzymali Maciej Bal, chorąży sanocki i ks. Piotr Bal. W 1519 roku rozgraniczono dobra Balów przez usypanie granicznych kurhanów i kopców z ziemi, oddzielających od posiadłości Kmitów z Sobienia.
W latach 1518-1519 Adam Wzdowski był właścicielem wsi Bukowiec i Wołkowyja. W 1647 roku – po śmierci ojca, chorążego przemyskiego Adama Bala syna Piotra II Bala herbu Gozdawa, ożeniony z Reginą Konstancją z Konar Konarską – Aleksander Bal odziedziczył Wołkowyję wraz z 24 innymi miejscowościami w Bieszczadach. Zmarł on młodo około 1665 roku i dobra po nim odziedziczył stryj Stefan Bal, chorąży przemyski (1644-1660), podkomorzy sanocki (1660-1679). Jan Bal (zm. 1698), podkomorzy sanocki około 1690 roku odziedziczył po ojcu Baligród wraz z okolicznymi terenami – w tym i Wołkowyję. Ożeniony z Teresą Rabsztyńską miał trzech synów: Jana Bala z Hoczwi, Antoniego i Ignacego.
W 1711 roku dobra baligrodzkie wraz z tą miejscowością odziedziczył Ignacy Bal, podstoli przemyski. Ożenił się z Barbarą z Andrassych i miał tylko jedną córkę Salomeę Bal. Szybko zmarł (około 1715) i Barbara wyszła ponownie za mąż za hrabiego Jana Pothayma z Węgier, co wpłynęło na spory o własność z bratem pierwszego męża Janem V Balem i własną córką Salomeą, która wyszła za mąż za Stanisława Karsznickiego. Barbara zrzekła się pretensji do dóbr Baligrodzkich w zamian za odszkodowanie pieniężne. Dobra te wraz z Wołkowyją przejęła jej córka Salomea Karsznicka. Zarządzała nimi (nawet po śmierci męża) do 1770 roku. Na niej skończył się ród Balów.