Zgierz to miasto w Polsce, położone w województwie łódzkim, nad rzeką Bzurą. Jest siedzibą powiatu zgierskiego i graniczy od południa z Łodzią, wchodząc w skład aglomeracji łódzkiej. W latach 1975-1998 miasto administracyjnie należało do ówczesnego województwa łódzkiego, a po reformie administracyjnej w 1999 roku znalazło się w granicach nowego województwa łódzkiego. Zgierz uzyskał prawa miejskie przed rokiem 1288 i jest jednym z najstarszych miast w regionie.
W czasach Korony Królestwa Polskiego Zgierz był miastem królewskim, leżącym w starostwie łęczyckim, w powiecie łęczyckim, województwa łęczyckiego. Podczas II wojny światowej na obszarze ziem polskich włączonych do III Rzeszy, miasto nosiło nazwę Görnau.
Najczęściej używaną gwarą w Zgierzu jest gwara łódzka, z silniej zaznaczonymi rusycyzmami i germanizmami.
Historia Zgierza sięga roku 1231, kiedy to po raz pierwszy pojawiły się pisane wzmianki o mieście. Przed rokiem 1288 Zgierz uzyskał prawa miejskie, a w 1420 roku król Władysław Jagiełło potwierdził te prawa. W 1504 roku miasto otrzymało prawo do cotygodniowych targów w poniedziałki oraz jarmarków w dzień św. Katarzyny, Zielone Świątki oraz Niedzielę Palmową. W XVII wieku utworzono starostwo zgierskie.
W 1643 roku ksiądz Wawrzyniec Kowalik wzniósł kościółek drewniany pod wezwaniem św. Wawrzyńca, pierwotnie usytuowany między obecnymi ulicami Aleksandrowską i 3 Maja. Kościółek został odbudowany po pożarze w 1780 roku, a niewiele później przeniesiony na cmentarz katolicki.
W 1659 roku król Jan Kazimierz obdarzył rotmistrza pancernego Stanisława Wężyka dzierżawą zgierską, zwaną także starostwem niegrodowym. W skład dzierżawy wchodziły: miasto Zgierz, miasteczko Dąbie i wsie: Zegrzany, Kargolec (Krogulec), Szczawiny (Szczawin) i Szeligi oraz później część Dąbrówek.
W 1792 roku sejmiki poselskie powiatu brzezińsko-inowłodzkiego zostały przeniesione do Zgierza. W 1793 roku, po II rozbiorze Polski, miasto znalazło się pod zaborem pruskim, w prowincji nazwanej Prusy Południowe. W 1807 roku Zgierz został przyłączony do Księstwa Warszawskiego utworzonego z ziem drugiego, trzeciego i części pierwszego zaboru pruskiego. W 1815 roku Zgierz został przyłączony do Królestwa Polskiego w zaborze rosyjskim.
30 marca 1821 roku zawarto tzw. “umowę zgierską”, która stanowiła prawa i obowiązki osiedlenia się na terenie miasta 300 zagranicznych sukienników. Umowa zachęcała do osiedlania się i dawała liczne przywileje imigrantom. W 1822 roku Jan Fryderyk Zachert założył pierwszą manufakturę tkacką w Zgierzu.
W 1826 roku doszło do buntu czeladzi i wyrobników fabrycznych. W 1829 roku Zgierz otrzymał prawa i przywileje przysługujące miastom wojewódzkim, a urząd municypalny składał się z prezydenta i radnych, którzy przejęli obowiązki burmistrza i ławników. W I połowie XIX wieku powstał przemysł włókienniczy, co przyczyniło się do rozwoju miasta.
W 1830 roku, w czasie powstania listopadowego, powstała Straż Bezpieczeństwa w liczbie 903 obywateli, na jej czele stanął były kapitan Antoni Dąbrowski. W 1831 roku Zgierz stał się głównym ośrodkiem produkcji sukienniczej w kraju.
19 stycznia 1901 roku uruchomiono połączenie tramwajowe z Łodzią. 15 listopada 1902 roku uruchomiono połączenie kolejowe w ramach Kolei Warszawsko-Kaliskiej. 9 kwietnia 1922 roku uruchomiono komunikację z trakcją parową na trasie Zgierz-Ozorków (późniejsza linia tramwajowa). W 1926 roku uruchomiono połączenia kolejowe do Kutna oraz komunikację tramwajową z Ozorkowem (zelektryfikowanie trakcji parowej). W 1931 roku otwarto linię kolejową do stacji Łódź Widzew.
W 1933 roku Zgierz został wydzielony z powiatu łódzkiego i utworzył samodzielny powiat grodzki. W dniach 3-5 września 1939 roku miasto zostało zbombardowane przez niemiecką Luftwaffe (m.in. doszczętnie zbombardowany został kościół ewangelicki). 6 września 1939 roku polskie władze: policja, straż pożarna i urzędnicy magistratu w pośpiechu opuścili miasto. 7 września 1939 roku wojska niemieckie wkroczyły do miasta. 10 września 1939 roku Niemcy podpalili synagogę. 26 grudnia 1939 roku rozpoczęto likwidację społeczności żydowskiej Zgierza.